تجهیزات استخر و لوازم | قیمت خرید تجهیزات استخر و سونا و جکوزی و تصفیه آب
با توجه به این موضوع که 2/3 جهان از آب تشکیل شده است. اما آب تصفیه شده و قابل آشامیدن بسیار کم و برای نسل های آینده نگران کننده است. اکثر آب های جهان غیرقابل آشامیدن است و در اقیانوس ها ، دریاها و درصدی نیز در یخ های قطبی منجمد شده است. بنابراین می توان تصور کرد که وضعیت آب واقعاً چقدر ناامید کننده است و این پتانسیل را دارد که برای نسل های آینده آب آشامیدنی وجود نداشته باشد. برای تصفیه آب از دستگاه های فیلتراسیون استفاده می شود. خوشبختانه، فرآیندی به نام نمک زدایی یا آب شیرین کن وجود دارد که در آن می توان از آب نمک آب شیرین تهیه کرد. نمک زدایی به عنوان حذف نمک و مواد معدنی از آب دریا برای مناسب ساختن آن برای مصارف انسانی و مصارف صنعتی تعریف می شود. این عمدتاً با استفاده از اسمز معکوس برای وادار کردن آب نمک از طریق غشاهایی است که به مولکول‌های آب اجازه عبور می‌دهند اما مولکول‌های نمک و مواد معدنی را مسدود می‌کنند.
شیرین کن آب یا نمک زدایی
نمک‌زدایی از فرآیند اسمز معکوس استفاده می‌کند که آب دریا را به آب آشامیدنی تبدیل می‌کند و نمک، باکتری و آلودگی را از آب خارج می‌کند. این فرآیند در حال حاضر در سراسر جهان مورد استفاده قرار می گیرد، بیشتر کشورهای خاورمیانه که حدود 70 درصد از ظرفیت جهانی را استفاده می کنند و در شمال آفریقا که حدود 6 درصد از ظرفیت جهانی را استفاده می کند. بر خلاف اسمز مستقیم، که تمایل طبیعی آب خالص به جریان از طریق غشاء به آب ناخالص است، اسمز معکوس با اعمال فشار بسیار بالا به آب دریا برای مقابله با جریان اسمزی حاصل می شود. بنابراین، آب دریا از طریق یک غشای نیمه تراوا یا غشای RO مارپیچ TFC عبور می کند که تمام مواد جامد محلول را حذف می کند و از طرف دیگر آب تازه و قابل شرب تولید می کند. پمپ فشار قوی نیروی مورد نیاز برای هدایت آب تغذیه از طریق غشای اسمز معکوس نیمه تراوا را تامین می کند. در صورتی که فشار بیش از حد توصیه شده باشد، یک شیر ایمنی فشار بالای خودکار از آب ساز محافظت می کند. در سیستم های نمک زدایی آب دریا، فشار کاری بین 750 تا 1000 psi است. در نهایت، این روش نمک‌زدایی حداقل 99 درصد نمک‌ها، آلودگی‌ها و آلاینده‌های آب دریا را دفع می‌کند.
عملکرد آب شیرین کن جگونه است؟
نمک‌زدایی یا شیرین کردن آب (Desalination or desalinisation) اشاره به هر یک از چند فرایندی است که مقداری نمک و سایر مواد معدنی را از آب شور جدا می‌کند. همچنین به طور کلی، منظور از نمک‌زدایی حذف نمک‌ها و مواد معدنی همانند نمک‌زدایی خاک است. آب شور جهت تولید آب شیرینی که برای مصرف انسان و یا آبیاری مناسب است، نمک‌زدایی می‌شود. یک محصول جانبی بالقوه از نمک‌زدایی، نمک است. نمک‌زدایی در کشتی های بزرگ و زیردریایی مورد استفاده قرار می‌گیرد. بیشتر سرمایه‌گذاری‌های اخیر در نمک‌زدایی، بر توسعه راه‌های مقرون به صرفه تأمین آب شیرین برای استفاده انسان، متمرکز شده است. در کنار بازیافت آب از فاضلاب، این یکی از چندین منابع تأمین آب مستقل از بارش است.
در مقیاس بزرگ، نمک‌زدایی به طور معمول با استفاده از مقدار زیادی انرژی، زیرساخت‌های اختصاصی و گران‌قیمت انجام می‌شود که آن را از آب تازه بدست آمده از منابع معمول مانند رودخانه‌ها یا آب های زیرزمینی گران‌تر می‌سازد. نمک‌زدایی به ویژه مناسب کشورهایی مانند استرالیا است، که به طور سنتی بر روی جمع‌آوری بارش پشت سدها برای تأمین منابع آب آشامیدنی خود اتکا می‌کند. به گفته انجمن بین‌المللی نمک‌زدایی در سال ۲۰۰۹، ۱۴۴۵۱ واحد نمک‌زایی در سراسر جهان در حال بهره‌برداری بوده که ۹/۵۹ میلیون مترمکعب در روز تولید می‌کرده‌اند، با افزایش تولید سالیانه برابر۳/۱۲٪. تولید در سال ۲۰۱۰ برابر ۶۸ میلیون مترمکعب بوده و انتظار می‌رود که تا سال ۲۰۲۰ به ۱۲۰ میلیون مترمکعب برسد، ۴۰ میلیون مترمکعب در خاورمیانه برنامه‌ریزی شده است. بزرگترین کارخانه آب شیرین کن در جهان کارخانه نمک‌زدایی جبل علی (فاز ۲) در امارات متحده عربی است.
نمایی از نمک‌زدایی به روش تقطیر چند مرحله‌ای
- A – ورودی بخار
- B – ورودی آب دریا
- C – خروجی آب آشامیدنی
- D – خروجی پساب
- E – خروجی بخار
- F – مبدل حرارتی
- G – جمع‌آوری آب میعان شده
- H – هیتر
روش های نمک زدایی
روش سنتی مورد استفاده در این عملیات تقطیر خلاء می‌باشد که اساس آن جوشش آب در فشار کمتر از اتمسفر و در نتیجه دمای بسیار پایین‌تر از حد نرمال است. دلیل این است که جوشش یک مایع زمانی اتفاق می‌افتد که فشار بخار برابر فشار محیط باشد و فشار بخار با دما افزایش می‌یابد؛ بنابراین، به دلیل کاهش درجه حرارت، انرژی ذخیره می‌شود. روش پیشرفته تقطیر چند مرحله‌ای، ۸۵٪ از نیاز جهان در سال ۲۰۰۴ را برآورده کرده است. در فرایندهای رقابتی که برای نمک زدایی، غشاء بکار می‌رود، اساساً از فناوری اسمز معکوس استفاده می‌کنند. فرایندهای غشایی با استفاده از غشاء نیمه تراوا و فشار ، نمک را از آب جدا می‌کنند. سیستم واحدهای اسمز معکوس به طور معمول با انرژی کمتر نسبت به روش تقطیر حرارتی کار می‌کنند، که منجر به کاهش کلی هزینه آب شیرین کن ها در طول دهه گذشته شده است. نمک زدایی کماکان انرژی زیادی مصرف می‌کند، با این حال، هزینه‌های بعدی آن هم به قیمت انرژی بستگی خواهد داشت و هم به قیمت فناوری نمک زدایی.
تولید همزمان
تولید همزمان فرایندی است که از گرمای اضافی ناشی از تولید برق برای انجام کار دیگری استفاده می‌شود. در نمک زدایی، تولید همزمان یعنی تولید آب آشامیدنی از آب دریا یا آب زیرزمینی شور در یک واحد یکپارچه، یا «دو منظوره» است، که در آن یک نیروگاه منبع انرژی برای واحد تولید آب شیرین است. انرژی تولیدی واحد ممکن است صرف تولید آبآشامیدنی شود (واحد مستقل)، یا می‌توان انرژی اضافی تولید شده و را وارد شبکه برق نمود (واحد تولید همزمان واقعی). تولید همزمان انواع مختلف دارد، و از نظر تئوری هر نوعی از انرژی می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. با این حال، اکثریت واحدهای موجود و برنامه‌ریزی شده واحدهای نمک زدای تولید همزمان، یا با سوخت های فسیلی یا انرژی هسته ای به عنوان منبع انرژی کار می‌کنند. اکثر واحدها در خاورمیانه و شمال آفریقا هستند، که از منابع نفت خود برای جبران محدودیت منابع آبی استفاده می‌کنند. مزیت واحد دو منظوره، راندمان بالاتر در مصرف انرژی است، در نتیجه ساخت واحد آب شیرین کن برای تولید آب آشامیدنی گزینه‌ای مناسب خواهد بود. .
در ۲۶ دسامبر سال ۲۰۰۷، در ستون مجلهٔ The Atlanta Journal-Constitution، نولان هرتل، استاد مهندسی هسته‌ای و رادیولوژیک در مؤسسه فناوری جورجیا، نوشت: “… رآکتورهای هسته‌ای می‌توانند برای … تولید مقادیر زیادی آب آشامیدنی بکار روند. این فرایند در حال حاضر در سراسر جهان، از هند گرفته تا ژاپن و روسیه استفاده می‌شود. در ژاپن هشت رآکتور هسته‌ای به واحد آب شیرین کن متصل هستند… واحدهای آب شیرین کن هسته‌ای می‌توانند به عنوان منبع مقدار زیادی آب شرب باشند و توسط خطوط لوله صدها مایل دورتر برده شوند … ” علاوه بر این، روش جاری در کارخانه‌های دو منظوره ترکیبی از دو روش است، که در آن محصول یک واحد آب شیرین کن به روش اسمز معکوس با محصول از آب شیرین کن حرارتی مخلوط شده می‌شوند. در واقع، دو یا چند فرایندهای نمک زدایی همراه با تولید انرژی ترکیب می‌شوند. چنین تأسیساتی در حال حاضر در عربستان سعودی در شهر جده و ینبع اجرا شده است. یک ناو هواپیمابر معمولی در ارتش ایالات متحده با استفاده از انرژی هسته‌ای در هر روز ۴۰۰٬۰۰۰ گالن آمریکا (۱۵۰۰٬۰۰۰ لیتر یا ۳۳۰٬۰۰۰ گالن انگلیس) آب نمک زدایی می‌کند.
هزینه آب شیرین کن
فاکتورهایی که تعیین کنندهٔ هزینهٔ آب شیرین کن هستند عبارتند از:
- ظرفیت و نوع تأسیسات
- محل، آب
- نیروی کار
- انرژی
- منابع مالی
- جمع‌آوری دورریز
دستگاه‌های تقطیر نمک زدایی در حال حاضر فشار، دما و غلظت آب نمک را جهت بهینه‌سازی بهره‌وری کنترل می‌کنند. آب شیرین کن با انرژی هسته‌ای ممکن است در مقیاس بزرگ مقرون به صرفه باشد. با توجه به هزینه‌های در حال کاهش، دید مثبتی در مورد این تکنولوژی برای مناطق نزدیک به اقیانوس وجود دارد. یک مطالعه در سال ۲۰۰۴ استدلال کرده، “آب نمک زدایی شده برای برخی مناطق که کمبود آب وجود دارد، و فقیر نیز نیستند، دور از دریا و یا در ارتفاع بالا قرار دارند، می‌تواند راه حل مناسبی باشد.
متأسفانه، این شامل مناطقی است که بزرگ ترین مشکلات را در زمینهٔ آب دارند و در واقع، نیاز به بالابردن آب تا ارتفاع ۲۰۰۰ متر (۶٬۶۰۰ فوت)، یا حمل آن به بیش از ۱۶۰۰ کیلومتر (۹۹۰ مایل) دورتر وجود داشته باشد تا هزینه‌های انتقال با هزینه‌های آب شیرین کن برابر شود. در نتیجه، ممکن است انتقال آب شیرین از جای دیگر مقرون به صرفه تر از نمک زدایی آن باشد. در مناطق دور از دریا، مانند دهلی نو، و یا در جاهای مرتفع مانند مکزیکوسیتی، هزینه‌های بالای انتقال را باید به هزینه‌های زیاد نمک زدایی افزود.
در جاهایی که هم تا حدودی دور از دریا هستند و هم مرتفع، مانند ریاض و حراره هزینه نمک زدایی آب گران است. در برخی موارد، هزینه شیرین کردن آب غالب است نه انتقال آن، بنابراین، این فرایند می‌تواند در جاهایی مانند پکن، بانکوک، ساراگوسا و فونیکس نسبتاً ارزان تر باشد، و البته، در شهرهایی ساحلی مانند ترابلس. پس از اینکه در جبیل، عربستان سعودی، آب نمک زدایی شده به ۲۰۰ مایل (۳۲۰ کیلومتر) دورتر، به شهر ریاض بوسیله یک خط لوله فرستاده می‌شود. برای شهرهای ساحلی، نمک زدایی آب به طور فزاینده‌ای به عنوان یک منبع آب بکر و نامحدود در نظر گرفته می‌شود.
در سال ۲۰۰۵ در اسرائیل، هزینه‌های نمک زدایی ۵۳ سنت به ازای هر مترمکعب و در سال ۲۰۰۶، در سنگاپور نمک زدایی از آب ۴۹ سنت به ازای هر مترمکعب رسید. در سال ۲۰۰۶ شهر پرت شروع به بهره‌برداری از کارخانه نمک زدایی آب دریا به روش اسمز معکوس نمود، و دولت استرالیای غربی اعلام کرده که کارخانه دومی نیز جهت برآورده کردن نیاز شهرها ساخته خواهد شد. در حال حاضر در بزرگ ترین شهر استالیا، سیدنی، کارخانه آب شیرین کن در حال بهره‌برداری است و کارخانه نمک زدایی دیگری در Wonthaggi، ویکتوریا در دست ساخت است.
بخشی از انرژی کارخانه آب شیرین کن پرت از نیروگاه بادی Emu downs تأمین می‌شود. نیروگاه بادی Bungendore در نیو سات ولز برای تولید انرژی برگشت پذیر طراحی شده تا کمبود برق مورد نیاز واحد سیدنی را جبران کند، این اقدام به منظور کاهش نگرانی‌ها در مورد انتشار گازهای گلخانه ای، استدلالی رایج که در مخالفت با نمک زدایی آب دریا بکار می‌رود، انجام گرفته است. در دسامبر ۲۰۰۷، دولت استرالیا جنوبی اعلام کرد که یک کارخانه نمک زدایی آب دریا برای شهر آدلاید در استرالیا، واقع در بندر Stanvac خواهد ساخت. بنا بود تا سرمایهٔ این کارخانه آب شیرین کن از محل افزایش بهای آب برای استهلاک کامل هزینهٔ آن تأمین شود. نظر سنجی آنلاین، غیرعلمی، نشان داد نزدیک به ۶۰در صد از آراء به نفع افزایش نرخ آب برای ساخت واحد نمک زدایی بود.
۱۷ ژانویه ۲۰۰۸، در وال استریت ژورنال مقاله‌ای به این موضوع اشاره داشت که: “در ماه نوامبر، شرکتی که دفتر مرکزی آن در کانکتیکات است بنام پوزئیدون ریسورس (Poseidon Resources Corp) برنده پروژه‌ای برای ساخت واحد آب شیرین کن ۳۰۰ میلیون دلاری Carlsbad در شمال سان دیگو شده است. تأسیسات ۵۰٬۰۰۰٬۰۰۰ گالن آمریکا (۱۹۰٬۰۰۰٬۰۰۰ لیتر ۴۲٬۰۰۰٬۰۰۰ گالن انگلیس) در روز آب نوشیدنی تولید می‌کند، که برای تأمین آب حدود ۱۰۰٬۰۰۰ خانه کفایت می‌کند … فناوری بهینه شده، هزینه هارا به نصف هزینه‌های در دهه گذشته تقلیل داده، و آن را رقابتی تر کرده … پوزئیدون در نظر دارد آب را ۹۵۰ دلار به ازای هر هکتار- فوت (۱۲۰۰ مترمکعب یا ۴۲۰۰۰ فوت مکعب) در مقایسه با متوسط ۷۰۰ دلار هر هکتار- فوت (۱۲۰۰ مترمربع) است که سازمان‌های محلی در حال حاضر برای آب پرداخت می‌کنند. هر۱۰۰۰ دلار در هر هکتار- فوت معادل ۰۶/۳ دلار به ازای هر۱۰۰۰ گالن، یا ۸۱ سنت به ازای هر متر مکعب است.
در برابر این مانع قانونی، پوزئیدون قبل از تصویب نهایی پروژه‌ای برای کاهش آسیب های وارد شده به زندگی آبزیان، که در قانون ایالت کالیفرنیا الزامی بود، نتوانست پروژهٔ دیگری شروع کند. شرکت پوزئیدون به رغم تلاش‌های ناموفق برای تکمیل ساختار Tempa BayDesal، یک واحد آب شیرین کن در خلیج تمپا، فلوریدا، در سال ۲۰۰۱، به پیشرفت هایی در Carlsbad دست یافت .
هیئت مدیره Tempa Bay water، در سال ۲۰۰۱مجبور به خرید Tempa BayDesal از پوزئیدون شد تا از سومین شکست این پروژه جلوگیری کند. Tempa Bay water پیش از بهره بردای کامل از این تأسیسات در سال ۲۰۰۷، با پنج سال مشکلات مهندسی و بهره‌برداری با ۲۰ ٪ ظرفیت برای محافظت از زندگی دریایی که نزدیک به فیلترهای اسمز معکوس قرار داشتند، روبرو شد.
در سال ۲۰۰۸، یک شرکت در سان لیندرو، کالیفرنیا، آب را ۴۶ سنت به ازای هر متر مکعب نمک زدایی می‌کرد. در حالی که نمک زدایی ۱۰۰۰ گالن آمریکایی (۳۸۰۰ لیتر؛ ۸۳۰ گالن انگلیس) آب می‌تواند در حدود ۳ دلار باشد، که مساوی همان مقدار آب بطری به ارزش ۷٬۹۴۵ دلاراست.
ورودی آبگیری
در ایالات متحده، با توجه به حکم دادگاه در سال ۲۰۱۱ تحت قانون آب پاک، مصرف آب اقیانوس بدون کاهش مرگ و میر ناشی از آبزیان در اقیانوس، پلانکتون ها، تخم، ماهی‌ها و لارو ماهی‌ها تا حد ۹۰٪، دیگر عملی نیست. گزینهٔ جایگزین چاه‌های ساحلی برای از بین بردن این نگرانی است، اما نیاز به انرژی بیشتر و هزینه‌های بالاتر دارد، در حالی که خروجی را محدود می‌کند.
خروجی های نمک زدایی
تمام فرایندهای نمک زدایی ، تولید مقدار زیادی کنسانتره می‌کنند که ممکن است با درجه حرارت افزایش یابد و باقی‌مانده‌های مواد پیش تصفیه و تمیزکننده‌های شیمیایی، محصولات جانبی نتیجهٔ واکنش آن ها، و فلزات سنگین ناشی از خوردگی را شامل می‌شود. مواد پیش تصفیه و تمیزکننده‌های شیمیایی در بیشتر واحدهای آب شیرین کن یک ضرورت است، که به طور معمول شامل پیشگیری رسوب بیولوژیکی، پوسته پوسته شدن، کف و خوردگی در واحدهای حرارتی، و در برابر رسوب بیولوژیکی، ذرات معلق و رسوبات پوسته‌ای در واحدهای غشایی می‌باشد. برای محدود کردن اثرات زیست‌محیطی بازگرداندن آب نمک به اقیانوس، می‌توان آن را با یکی دیگر از جریان های آب رقیق کرد، مثلاً خروجی تصفیه خانهٔ پساب یا خروجی نیروگاه. از آنجاییکه خروجی آب خنک‌کننده نیروگاه‌هایی از آب دریا برای خنک کردن استفاده می‌کنند به اندازهٔ خروجی تصفیه خانهٔ پساب شیرین نیست، شوری کاهش می‌یابد. جریان آب خنک‌کننده نیروگاه در یک نیروگاه متوسط یا بزرگ در مقایسه با یک واحد آب نمک زدایی، حداقل چندین بار بزرگ تر از جریان خروجی واحد نمک زدایی است. روش دیگر برای کاهش شوری این است که آب شور را بوسیلهٔ یک دیفیوزر در یک «محدودهٔ اختلاط» مخلوط می‌کنند. برای مثال، هنگامی که خط لوله حاوی آب نمک به کف دریا می‌رسد، می‌توان آن را به شاخه‌های بسیاری تقسیم کرد، که هر یک به تدریج از طریق سوراخ هایی کوچک در امتداد طولشان، آب شور خارج می‌کنند. مخلوط را می‌توان با خروجی رقیق شدهٔ نیروگاه و یا تصفیه خانه پساب ترکیب کرد.
آب شور با توجه به بالاتر بودن غلظت املاح چگال تر از آب دریا است. کف اقیانوس بیشتر در معرض خطر است، زیرا آب نمک پایین رفته و به اندازه کافی مدت زیادی باقی می‌ماند تا به اکوسیستم آسیب بزند. ورود با دقت آب نمک می‌تواند این مشکل را به حداقل برساند. به عنوان مثال، کارخانه‌های آب شیرین کن و سازه‌های خروجی به اقیانوس در سیدنی اواخر سال ۲۰۰۷ ساخته شده است، و متخصصین آب بیان داشتند که خروجی به اقیانوس را می‌توان در بستر اقیانوس قرار داد تا پراکندگی آب تغلیظ دریا را به حداکثر می‌رساند، به طوری که در فاصلهٔ بیش از ۵۰ تا ۷۵ متر از خروجی، غیرقابل تشخیص خواهد بود. شرایط معمولی اقیانوسی دور از سواحل به محصول فرعی اجازه می‌دهد تا به سرعت رقیق شود، در نتیجه آسیب به محیط زیست به حداقل می‌رسد. واحد نمک زدایی در Kwinana در پرت استرالیا در سال ۲۰۰۷ افتتاح شد. آب در این محل و در واحد نمک زدایی Golden coast کوئینزلند و واحد نمک زدایی Kurnell در سیدنی فقط ۰٫۱ متر در ثانیه (۰٫۳۳ فوت / ثانیه)، خروجی دارند که به اندازه کافی آرام هست تا اجازه فرار به ماهی ها بدهد. این کارخانه نزدیک به ۱۴۰٬۰۰۰ متر مکعب آب شیرین در هر روز (۴٬۹۰۰٬۰۰۰ فوت مکعب) تولید می‌کند.
جایگزین های بدون آلودگی
در برخی از روش های نمک زدایی، به ویژه در ترکیب با برکه تبخیر و دستگاه خورشیدی (آب شیرین کن خورشیدی)، آب شور خارج نمی‌شود. آن ها نه از مواد شیمیایی در فرایندهای خود استفاده می‌کنند و نه از سوخت‌های فسیلی. در این روش ها با غشاء و یا دیگر قطعات حساس مانند اجزایی که شامل فلزات سنگین است کار نمی‌کنند، بنابراین پسماند سمی بجا نمی‌ماند و نگهداری نیز پر هزینه نیست. یک روش جدید سیستم زیست سازه ای یکپارچه است که مانند دستگاه خورشیدی می‌باشد، اما در مقیاس حوضچه تبخیر صنعتی. می‌توان این روش را “نمک زدایی کامل” در نظر گرفت، به دلیل اینکه کل مقدار آب شور ورودی را به آب مقطر تبدیل می‌کند. یکی از مزایای منحصر به فرد این نوع از آب شیرین کن با منبع انرژی خورشیدی، امکان بهره‌برداری دور از ساحل است. ازدیگر مزایایی این روش با توجه به استاندارد، این است که واحد آب شیرین کن هوا را آلوده نمی‌کند و خروجی آب خنک‌کننده نیروگاه نیز هیچ افزایش دمایی در آب ایجاد نمی‌کند تا زندگی آبزیان را در معرض خطر قرار دهد. یک مزیت مهم دیگر، تولید نمک دریا برای مصارف و غیر صنعتی است. در حال حاضر، ۵۰ درصد از تولید نمک دریا در جهان هنوز متکی به سوخت های فسیلی است.
در نتیجه
افزایش بهره‌وری و حفاظت از آب، نخستین اولویت اقتصادی در مناطقی از جهان است که در آنها پتانسیل زیادی برای بهبود بهره‌وری در شیوه‌های استفاده از آب وجود دارد. بازیافت پساب‌ها برای آبیاری و استفاده‌های صنعتی در مقایسه با روش نمک زدایی، مزیتی چندین برابر دارد. جمع‌آوری روان‌آب‌های شهری و آب توفان نیز برای تصفیه، بازسازی و شارژ آب های زیرزمینی سودمند است. یک جایگزین پیشنهادی برای نمک زدایی در جنوب غربی آمریکا واردات عمدهٔ آب از مناطق غنی از آب با تبدیل نفتکش های بسیار بزرگ به حامل آب، و یا از طریق خطوط لوله است. این ایده به لحاظ سیاسی در کانادا محبوبیت ندارد، جایی که دولت ها، به سبب پروندهٔ یک ادعا در سال ۱۹۹۹ تحت فصل ۱۱ از توافقنامه تجارت آزاد آمریکای شمالی (NAFTA) توسط شرکت سان بلت واتر (Sun Belt Water Inc.)، در اشاره به فشار نیازهای محلی با توجه به خشک سالی شدید در آن منطقه، موانع تجاری بر صادرات عمدهٔ آب اعمال کردند.
ساینا تصفیه آریا ، مفتخر است با بهره گیری از تجربیات ارزشمند و موفق در دو دهه گذشته و با دراختیار داشتن پرسنل با تجربه و مجرب و با رعایت استانداردهای کیفی با شتابی بیشتر از گذشته، جایگاه خود را در زمینه واردات و فروش تجهیزات استخر و سونا و جکوزی در کشور ارتقا دهد. در همین راستا با هدف ارائه خدمات فروش و پس از فروش متناسب با نیاز مشتری اقدام به معرفی و ارائه محصولات ممتاز و با کیفیت به مشتریان گرامی نموده است. برای خرید و استعلام قیمت با شماره 58925000-021 تماس بگیرید و یا به سایت digipoolmarket.com مراجعه نمائید.
